This is a collection of personal notes, unedited and written in Dutch. Not very interesting for anyone, not even for myself I'm afraid ;)
Op vliegveld in gesprek geraakt met Koba, een Georgische man die al 15 jaar in Duitsland woont en werkt. Samen een taxi genomen naar de stad en daar van heerlijke Georgische gerechten genoten.
Het is Pasen en dus is alles dicht. De Georgiërs nemen bloemen en rood geschilderde eieren mee naar de begraafplaats en bezoeken hun doden.
Sho, een Japanse jongen en Agnes, een Pools meisje, ontmoet tijdens het Georgische feestmaal. Daarna samen naar de iconische Bagrati kathedraal geweest, op de top van een heuvel. De zon ging net onder en het uitzicht op de bergen was prachtig.
's Avonds in het hostel nog een potje Babanuki gespeeld en een nieuw kaartspel geleerd, waarbij je vanaf de 7 omstebeurt een kaart in de rij aanlegt en elkaar kunt 'blokkeren'.
Met Sho, Agi, Rita, Trend en Orte (vader en dochter) een taxi genomen naar het Gelati klooster, wat erg mooi beschilderd was vanbinnen.
Langs de weg en over het spoor gelopen richting Motsamete, wederom een klooster dat mooi tussen de bergen verscholen lag.
Afgedaald naar een prachtig riviertje in het dal, waar we hebben gechilld en gezwommen in heerlijk koud water. Een welkome afwisseling in het warme (26°) weer.
's Avonds een simpele pasta gekookt, spelletjes gespeeld en daarna nog wat home-made Georgische wijn gedronken.
Opgepropt in een gammel busje gezeten richting Borjomi.
De behoorlijk vreemde en ongeïnteresseerde Beqa ontmoet, onze couchsurfing host voor vanavond. Nogal ongemakkelijk.
Het huis uitgevlucht om door een park te wandelen richting een hotpool in het bos. Na een spannend stuk door het donker in een onverlicht bos bleek echter dat het bad net werd schoongemaakt.
Lekker Georgisch gegeten in een restaurant, waar we een glas wijn aangeboden kregen van de mannen naast ons.
Een wandeling gemaakt door het Borjomi-Karaghauli national park, waarbij we vaak over riviertjes moesten springen (en mijn voeten natuurlijk al snel nat waren). Naar een mooi uitzichtpunt geklauterd.
- Weer veel teveel gegeten aan Georgische lekkernijen in een van de plaatselijke restaurants.
's Avonds nog even naar het park geweest, waarbij we een verlaten gebouw vonden naast de ingang. Met zaklamp in de hand alle spookachtige kamers verkend. Creepy!
Bij terugkomst in het guesthouse volgens Georgisch gebruik overtuigd om toch één drankje te doen: cognac en een slokje chacha, een Georgische drank met een alcoholpercentage van zo'n 70%.
Een paar laatste boodschappen gedaan en daarna met de taxi naar het beginpunt van onze trail gereden in het Borjomi-Kharagauli national park.
Omhoog gewandeld door de dennenbossen, met steile en besneeuwde stukken, met als beloning een prachtig uitzicht over de bergen.
Bij aankomst in de berghut nog een kleine wandeling gemaakt en wat hout gehakt voor de openhaard in onze kamer.
's Avonds noedels, worstjes en marshmallows gegeten bij het vuur. De voetjes omhoog met een rood wijntje erbij en daarna vroeg gaan slapen.
Uitgeslapen na een redelijk koude nacht en daarna begonnen aan de nogal saaie afdaling van de route. Halverwege wel ons flesje kunnen vullen met vers Likani bronwater.
Spullen opgehaald bij het guesthouse en zeer snel een marshrutka richting Tbilisi gevonden.
Bij aankomst in Tbilisi een zéér luidruchtige metro genomen richting het hostel, waar we de enige gasten bleken te zijn.
's Avonds nog een kleine wandeling gemaakt en buiten een heerlijk Georgisch wijntje gedronken, met daarnaast een smakelijk flesje Borjomi water.
Na een slome start van de dag een 'free walking tour' door Tbilisi gedaan, waarbij we een aantal kloosters hebben bezocht, wijn hebben geproefd en interessante kennis over de stad hebben opgedaan.
Het nationaal museum bezocht, waarvan de expositie over de bezetting van Georgië door het Sovjet-regime veruit het interessantst was.
Verschillende soorten Khinkali gegeten, één van de nationale gerechten van Georgië. We hadden verschillende soorten: met varkens- en rundvlees, kaas, champignons en aardappel.
's Avonds bij de 'Freedom Square' met een aantal couchsurfers afgesproken om te gaan stappen in Tbilisi. We begonnen in een bar met zeer goedkope (maar erg lekkere!) wijn, gingen vervolgens naar een hipsterclub met mooi dakterras en eindigden in een Georgische vreetschuur om wederom Khinkali en Chadjapoeri te eten.
De Duitse Benjamin ontmoet en samen met de metro en marshrutka naar Mskheta gegaan. Daar wat rondgewandeld bij het klooster en door het dorp.
Met Benjamin en Siebe (NL) naar een voetbalwedstrijd gegaan tussen twee clubs uit Tbilisi. Het stadion was gigantisch, maar vrijwel leeg. Voor 2 euro hadden we mooie plaatsen vooraan en de club waarvoor we hadden besloten te juichen won met 2-0.
Later sloten nog 2 Georgische meisjes aan en hebben we met zn vijven heerlijk gegeten en wijn gedronken in een leuk restaurantje.
Met Sho en de Zweedse broers Jon en Vidar op zoek gegaan naar een taxi die ons voor een redelijke prijs naar Davit Gareji zou brengen, een historische plek dichtbijde grens met Azerbeidzjan.
Door een schitterend landschap, maar over een zeer hobbellige weg naar de ruïnes van Davit Gareji gereden. Bij aankomst wat rondgestruind en gevaarlijk geklommen in en bij de oude huisjes. Daarnaast vooral genoten van het waanzinnige uitzicht over zowel de bergen van Georgië als het landschap van Azerbeidzjan. Het waaide wel héél hard.
Alvast een ticket gekocht voor de nachttrein naar Yerevan morgen en daarna lekker gegeten met een wijntje en chacha (met licht dronkenschap tot gevolg)
In het donker nog met de kabelbaan de heuvel opgegaan voor een mooi uitzicht over Tbilisi met lichtjes.
Vol goede moed richting een plek op de kaart gelopen die 'Turtle Lake' heet, in de hoop dat dit een mooi bosmeertje zou zijn met schildpadden. Helaas was het een verlaten zomerresort, waar we toch maar even een drankje hebben gedaan.
Met een kabelwagen omhoog gegaan naar de volgende verlaten zomerbestemming: Matsminda park. Naast alle gesloten attracties was enkel een wafelstandje geopend, waar ze wel heerlijke "bubbelwafels" hadden.
Om half 9 in de nachttrein richting Yerevan gestapt. Samen met nog een Japanse en Singaporese(?) jongen deelden we de 4 bedden in ons hokje.
Bij aankomst in Yerevan onze couchsurf-host Aren ontmoet, een vriendelijke Armeen die zijn kleine huisje deelt met een vriend.
Yerevan te voet verkend: omhoog gelopen bij de eindeloze cascade-trappen, het Historisch museum bezocht (waar ik bijna in slaap viel na de korte en koude nacht in de nachttrein), het eerste(!) ijsje van deze reis gegeten en naar de genocide memorial gelopen, waar een enorme berg bloemen lag wegens de herdenking van een paar dagen geleden. Yerevan heeft veel mooie straten en pleinen en lijkt veel beter voorbereid op hordes toeristen dan Tbilisi.
De fonteinshow op Republican Square, een indrukwekkend plein, bekeken en eindeloos rondgelopen om een lekker avondmaal te scoren... uiteindelijk een middelmatige pizza gegeten.
Met de bus naar de snelweg gereden om vanaf daar te liften richting het Geghard klooster. Eén van de bestuurders waar we mee spraken bleek een Armeense Canadees, die zijn familie na 50 jaar voor het eerst ontmoette tijdens een tweeweekse trip. Ze bezochten onderweg eerst de Garni tempel, waar wij dus ook een halfuur uitstapten om te genieten van het uitzicht.
Aangekomen bij het Geghard klooster klommen we eerst rond op ezelspaadjes, waarna we de prachtige historische grotwoningen en het klooster bekeken. Achter een bruggetje naast het klooster lag een pad verscholen dat ons naar een mooi uitzicht leidde over het klooster en het bergdal.
Een stuk teruggelopen naar een uitkijktorentje en daarna verder terug gelift. Bij de nationale fastfoodketen een heerlijke wrap(soort) met kip en groenten gegeten en daarna nog even bij de fonteinshow gekeken.
Bij Aren thuis nog wat gechilld en gepraat, daarna lekker gaan slapen.
Met de marshrutka naar een plaatsje gereden dichtbij Yerevan, waar de oudste kerk van Armenië (in steigers) te vinden was. Tot de constatering gekomen dat ik nu wel genoeg kerken heb gezien.
Weer terug naar Yerevan gegaan en kaartjes naar huis geschreven. De Armeense shawarma geprobeerd (een wrap met vlees, friet, enkele groenten en heel veel saus)
Nog een wijntje gedronken met onze host Aren en daarna een planning gemaakt voor de komende dagen.
Na bijna twee weken samen reizen afscheid genomen van Sho. En vroeg opgestaan om te beginnen aan mijn solo-avontuur: liften naar Goris, in het zuiden van Armenië.
De eerste bestuurder was enigszins creepy; deze boxleraar vond het nodig om steeds te herhalen hoe mooi hij me vond, inclusief een ongemakkelijke verliefde staar. Vervolgens eigenlijk alleen maar leuke en vriendelijke mensen ontmoet.
De eerste stop onderweg was Khor Virap, een klooster met op de achtergrond de Ararat berg. Erg mooi, maar de mieren-colonne achter het klooster was eigenlijk nog veel interessanter.
De tweede stop was Noravank, uiteraard weer een klooster, maar dit keer omringd met prachtige bergen en rotswanden.
Uiteindelijk in Goris beland, waar ik niet meteen het hostel kon vinden dat ik in gedachten had. Dit was nogal frustrerend.
Een karige noedel-mais-erwten maaltijd gemaakt en daarna vroeg gaan slapen.
Na een ontbijtje in het hostel naar de snelweg gelopen en naar Khndzoresk gelift. Na een korte wandeling door het boerendorp aangekomen bij de eeuwenoude grotwoningen, midden in een prachtig grasheuvelachtig landschap. Het was ontzettend mooi om hier rond te lopen, de grotten te verkennen en de natuur te bewonderen.
Verder gelift naar Tatev, wat lastig was omdat er maar weinig auto's reden. Wel meegenomen door twee heel gezellige Armeense families.
In de rij voor de 'langste kabelbaan ter wereld' Nozomi tegengekomen (de Japanse jongen waarmee we ook in de nachttrein naar Yerevan zaten) en Tintin, een Waalse jongen. Samen met de kabelbaan gegaan, de omgeving bekeken en 's avonds lekker gegeten.
Met Nozomi en Corentin de bus genomen naar Stepanakert. Na aankomst bij een oudere man, Edward, in de auto gestapt om naar zijn Guesthouse te rijden.
Door Edward afgezet bij een verstopt marktje, waar ergens achterin twee vrouwtjes met liefde een heerlijke lunch voor ons hebben gekookt.
Mijn visa voor Artsakh opgehaald en daarna met de bus naar Shushi gereden, de 'culturele hoofdstad' van Artsakh. De kasteelruïne en kerk waren niet heel bijzonder, maar we hebben enorme lol gehad met het spelen van tikkertje met een tiental kinderen achter de bushalte.
Gezellig gegeten en natuurlijk weer afgesloten met een ijsje. Terug in het guesthouse nog wat wijntjes geproefd met Edward, waaronder een gemaakt van granaatappel.
Met de ochtendbus naar Vank gereden om daar het Ghandzasar klooster te bekijken. Wederom was niet het dorp zelf, maar juist de plaatselijke bevolking erg bijzonder: zo dronken we buiten een biertje met iemand en werden we later zelfs door een andere familie uitgenodigd om koffie en thee te drinken. Daarbij werd ook nog allerlei lekkers op tafel gezet, van zelfgemaakte honing en kaas tot heerlijk gebak. Een dochter werd ingezet als vertaler.
Naar het beroemde 'We are the mountains" monument geweest, waarvan we de historie eigenlijk niet precies wisten. Dus maar gewoon een heel toeristische selfie gemaakt.
's Avonds was het wat drukker in het guesthouse (de eerste nacht waren we alleen), dus dat was gezellig. Verder wel op tijd gaan slapen.
Om 7:00 opgestaan en besloten om naar Yerevan te liften, aangezien het tijd is om weer richting Tbilisi te gaan.
Om 15:00, na precies 7 uur liften en 326 km verder, aangekomen in Yerevan. Yes! Daarna even uitgerust, dingen bijgewerkt en nieuwe plannen gemaakt op Republican Square.
's Avonds met Sho, Shayufi en een Amerikaan naar een heuse balletvoorstelling geweest in het Yerevan Opera House. Het thema was 'Spartacus' en dus dartelden er gedurende de show tientallen soldaten in panty over het podium. Best vermakelijk.
Bijgekletst met Aren, de CS host bij wie ik ook deze keer nog een nachtje mocht slapen.
Besloten om verder te liften naar Tbilisi. Met de 5 Armeense mannen uit de eerste auto heerlijk geluncht in een restaurantje bij Sevan. Natuurlijk inclusief een glaasje vodka 'om warm te worden'.
Veel verschillende auto's nodig gehad om tot de Georgische grens te komen, maar vanaf daar in één keer naar Tbilisi gegaan.
Een nieuw hostel uitgezocht en meteen gezellig gegeten met een Duits meisje (Diana) en Iraanse jongen.
Deze dag uitgeroepen tot chilldagje: mijn was gedaan en daarna naar het Narikala kasteel gelopen om met mooi uitzicht mijn boek te lezen.
Met een groepje vanuit het hostel naar een restaurantje gegaan en daar verschillende limonades geproefd. De vanille-limonade is géén aanrader.
Gezellig wijntjes gedronken met de Georgische Gvantsa en haar vrienden, en daarna nog even naar een bar geweest met dakterras.
's ochtends lekker gelambald in het hostel: genoten van het inbegrepen ontbijtje en wat gekletst met andere mensen. Daarna met Diana besloten om vandaag richting Lagodekhi te liften.
Halverwege het liften in Signaghi beland, een Mediterraans ogend dorpje met een oude stadsmuur. Hier wat rondgedwaald op zoek naar een goede liftplek, die we na enkele kilometers lopen vonden.
Aangekomen in Lagodekhi het dorp ingelopen om wat groente, fruit en kaas te kopen en daarna thuis een héél lekker avondmaal gehad, gekookt door de host van het guesthouse.
Naar het startpunt van de hike naar de grote waterval gelopen en op het laatste stuk een lift genomen met twee Georgische kerels, die ons niet alleen wilden laten lopen.
Na een kwartier wandelen kwamen we de volhardende Georgiërs dus weer tegen en besloten we toch samen te lopen. Maar goed ook, want al snel hadden we hun hulp nodig bij het driemaal oversteken van de snelstromende rivier.
Aangekomen bij de waterval wat foto's gemaakt van de prachtige omgeving en gepootjebaad in het water.
Daarna weer teruggewandeld, samen met de Georgiërs boodschappen gedaan en vervolgens in een fantastisch landschap een vuurtje gestookt om shasliks te maken. Met heerlijke homemade wijn en muziek vanuit de auto was dit een topavond!
Toen er teruggereden moest worden is, na een korte discussie, Diana uiteindelijk maar achter het stuur gekropen...
's Ochtends met Diana richting de grens met Azerbeidzjan gelopen en een zijweggetje ingeslagen om een route te lopen naar een oud fort.
Na 2 uur lopen bleek dit fort helaas niet meer te zijn dan een oude ruïne, een kleine teleurstelling.
Daarna zelf doorgelopen naar de grens met Azerbeidzjan, waar ik de enige was die te voet de grens overstak. Er werd niet naar mijn verblijf in Armenië gevraagd, maar in plaats daarvan kreeg ik enge blikken en luchtkusjes van de douanier.
Gelift naar Sheki met o.a. een bestuurder die het nodig vond om 160 km/u te rijden. Aangekomen in Sheki bleek niemand daar Engels te spreken en was ik, samen met een Chinees meisje, de enige gast.
Een langwerpige, platte oliebol gegeten als avondmaal, nog even gekletst met Jorge en daarna gaan slapen.
's ochtends rondgelopen in de mooie straatjes van het oude Sheki. De Caravanserai bezocht en daarna het terrein van de Khanserai bekeken.
De binnenkant van het Khan paleis bewonderd met een privégids, omdat ik op dat moment de enige Engelssprekende bezoeker was. Het paleis was klein, maar erg mooi van binnen.
Nadat het begon te regenen en omdat ik in mijn eentje in het hostel sliep besloten om verder naar Baku te liften. Al snel een goede lift gevonden: twee broers met een mooie auto die direct helemaal naar Baku gingen. Onderweg nog ergens thee gedronken, was erg leuk.
Aangekomen in Baku couchsurfing aangezet en een Russische jongen gevonden om een rondje mee te lopen en een hapje te eten. Dat eten was erg lekker; traditionele Plov.
Naar de oude stad gelopen om daar te beginnen met de stadswandeling zoals deze staat beschreven in de Lonely Planet. Begonnen bij de 'Maiden Tower', een historische toren met mooi uitzicht over de (oude) stad. Vervolgens via mooie nauwe straatjes naar het museum met miniatuurboekjes gelopen. Daarna de route gevolgd langs wat andere mooie gebouwen en geluncht met een 'traditionele' döner.
Verder gelopen naar het treintje dat naar de Flame Towers gaat, maar deze bleek niet te werken. In gesprek geraakt met twee Amerikanen en uiteindelijk de taxi naar boven genomen.
Na dit mooie uitzicht over de stad en zee weer terug naar beneden gelopen om langs de op één na hoogste vlaggenmast ter wereld het moderne kunstmuseum binnen te lopen. Hier was ik wederom de enige gast en dus kreeg ik een privérondleiding langs de drie exibities, die allemaal interessant waren.
's Avonds een snelle hap gegeten en daarna nog een theetje gedronken met de andere mensen in het hostel
Het Heydar Aliyev gebouw bekeken, een architecturistisch hoogstandje dat er vanuit elke hoek weer anders uitziet.
Weggestuurd bij een tapijtweverij die werd aanbevolen door de Lonely Planet. Het leek er sterk op dat ze gewoon zeiden dat het dicht was omdat ze geen zin hadden...
Toen maar wat lekkere dingen gehaald en op de boulevard gaan zitten. Kort gesprekje gehad met een gedeprimeerde Bakuriaan.
Terug naar het hostel gegaan om mijn foto's uit te zoeken, maar internet faalde helaas compleet.
Na een lange busrit afgesproken met Gvantsa. Bij haar thuis gegeten, gedoucht en gewassen, waarna we door haar ouders naar hun zomerhuisje in Iraga werden gebracht.
Gerelaxed, een rondje in het bos gewandeld en een potje backgammon gespeeld. Daarna heerlijk eten gekookt en gegeten.
's Avonds met een wijntje een filmpje gekeken naast de houtkachel. Heerlijk!
Een lekker ontbijtje gegeten en daarna het bos ingegaan om de omgeving te verkennen. Zonder een pad te volgen door het prachtige bos omhoog gelopen, met als beloning een fantastisch uitzicht over heuvelachtige bossen en het dorpje.
Na deze dagwandeling thee gedronken met muraba (yummm), veel te veel eten gekookt en een wijntje gedronken.
's Avonds de film (La La Land) afgekeken en weer vroeg gaan slapen.
Na een rustig ontbijtje onze spullen gepakt en de eerste van de twee dagelijke bussen naar Tbilisi genomen. Daar even gedoucht en vervolgens de stad ingegaan.
Rondgelopen bij een vlooienmarkt, het Nirakala fort nog eens beklommen, een ijsje gegeten en 's avonds sushi gedineerd in het hipstereske Fabrika.
Een marshrutka genomen naar Kutaisi en aangekomen in een zeer druilerige stad.
Wat rondgehangen in het hostel en daarna met een Duits meisje (Andrea) en Zweedse jongen (Vidar) besloten om naar het bekende klooster van Kutaisi te lopen.
Voor de laatste keer gedineerd met een typisch Georgisch avondmaaltje, lekker!